"اینجوری که نمیشه! باید بزنم ادبش کنم..."/تشویق ها و تنبیه ها
رفتار های کودک ما همگی ناشی از تعامل عوامل ژنتیکی و یادگیری از محیط اند. شاید نتوانیم ژنتیک و ویژگی های فیزیولوژیکی بدن کودک را تغییر دهیم، اما میتوانیم با سازماندهی تشویق ها و تنبیه هایمان کودکمان را با محیط اطرافش سازگار نماییم.
در برخورد با یک کودک بیش فعال و شلوغ شاید برخی مواقع کم بیاوریم! اگر برخی نکات را رعایت نکنیم:
1. تشویق ها و تنبیه های ما ارزش زیادی دارند، آنها را بیخودی صرف نکنیم!
تنبیه را تا...
تنبیه را تا وقتی که ممکن است(و کودک با آن فعالیتش لطمه ای به خودش و دیگران وارد نمی کند) برای کودک به کار نبرید. برای مثال: گاهی اوقات کودک ما به جای خوردن آب با لیوان مخصوص خودش، با لیوان دیگری آب می خورد و والدین به خاطر همین کار کودک، او را به شدت مورد سرزنش قرار می دهند. در حالی که میتوانستند یک لیوان پلاستیکی به دستش بدهند و تشویقش کنند که: "آفرین! خیلی دوستت دارم وقتی تو لیوان خودت آب میخوری..."
اینطور نه ما خودمان را عصبانی کرده ایم و نه کودک احساس سرخوردگی می کند. باز هم تکرار میکنم: فقط در مواقع لزوم از تنبیه استفاده کنیم.
2. تشویق فقط دادن آب نبات و بیسکوییت به کودک نیست!
وقتی حرف تشویق پیش می آید خیلی ها فکر می کنند حتما باید برای بچه به خاطر هر کار خوبش یک عروسک بخرند! به خاطر همین پس از مدتی می گویند: "اینجوری که نمیشه! باید بزنم ادبش کنم..."
جالب است بدانید گاهی یک لبخند و نوازش مادر ارزشش از خریدن یک عروسک شاسخین! بزرگ برای کودک بیشتر است. بچه ها دوست دارند به آنها توجه کنیم. پس اگر کودکمان کار خوبی انجام داد به او لبخند بزنیم و تشویقش کنیم. همین باعث می شود کودک دوباره این رفتار خوبش را تکرار کند.
البته باید تشویق ها را مدیریت کرد و آنها را به سمت احساس خود رضایتی کودک سوق داد که در مطالب بعدی شرح داده خواهد شد...
